Jakob

Ik heb vandaag een boek bij, hetzelfde boek waarin ik 16 juli gelukkig begon te lezen, hetzelfde boek dat ik 17 juli terug vast nam en met tranen in mijn ogen uitlas, “Le Petit Prince”, “De Kleine Prins” van Antoine de Saint-Exupéry.

“De Kleine Prins” typeert Andreas echt. Zelf fysisch trekt hij er heel hard op. Zoals de kleine prins, wist ook Andreas wat de essentiële zaken zijn in het leven. Hij slaagde er steeds in het bijzondere te vinden in de dingen die ons al niet meer verwonderen.

“Les hommes cultivent cinq milles roses dans un même jardin… et ils n’y trouvent pas ce qu’ils cherchent. Et cependant ce qu’ils cherchent pourrait être trouvé dans une seule rose.”

“Mensen kweken vijfduizend rozen in één tuin… en ze vinden daarin niet wat ze zoeken. En toch zouden ze kunnen vinden wat ze zoeken in één enkele roos.”

Ondanks de gemakszucht in onze wereld, liet Andreas zich niet ontmoedigen in zijn passie voor het milieu en zijn omgeving. Ik was zo trots op hem omdat hij niet zou worden zoals de verteller in dit boek die zijn veelbelovende tekencarriere reeds als kind opgaf, omdat volwassenen zijn boa constrictor met een opgegeten olifant verkeerdelijk voor een hoed aanzagen. Andreas zou doorzetten en auto’s bouwen die de lucht zuiveren, geen auto’s die de lucht enkel minder vervuilen.

Uit elk hoofdstuk zou ik wel iets kunnen vertellen over Andreas, maar dat ga ik aan jullie zelf overlaten. Neem het boek morgen eens bij de hand, en probeer af en toe eens stil te staan met wat er rond je gebeurt. Verlies de werkelijkheid niet uit het oog en geef ook de kleine bijzonderheden een plaats in je leven. Andreas was al zover, zonder het boek gelezen te hebben.

Andreas, zoals in “De Kleine Prins”, zijn de sterren stil voor iedereen. Behalve nu voor mij. Als ik ‘s nachts naar de hemel kijk, en omdat jij op een van de sterren zal wonen en zal lachen, zal het zijn alsof alle sterren lachen, net als oneindig veel rinkelende belletjes.