Andreas was zo graag bij de mensen. Zomaar praten met omstaanders, onbekenden, zonder aanleiding. Het was zo typisch voor hem. Voor je het wist stond hij weer ergens met iemand te praten.
Andreas was ook een ideale liftbuddy. Superenthousiast, nieuwsgierig, aandachtig luisterend… en bovendien ‘native speaker’ van zowat elke taal die je in ons continent kan ontmoeten.
Andreas was gewoon echt beniéuwd naar het verhaal van de mensen, en nooit bang om als eerste contact te maken. Altijd vertrekkend van de basisingesteldheid dat iedereen het goed voor heeft, zonder vooroordelen. Iedereen zijn eigen unieke beeld op de wereld. Grenzeloos vertrouwen in de mensen.
Wielerlegende Velly, de buurvrouw op het appartement; een verdwaalde Pool, Yann van Bretagne, de Oostenrijker met de geblokkeerde surfplank, onbekenden op Couleur Café, twee Ieren in Het Volkshuis, de Braziliaanse aan het tankstation; Pauline, Antoine, Désiré, Penelope,…
Een eindeloos lijstje van ontmoetingen die Andreas maakte met toevallige passanten.
Dit, dit vertrouwen in de mensen, neem ik – samen met zoveel andere dingen – verder van jou mee, André. Ik ga verder naar de mensen toegaan, gesprekken blijven aanknopen en blijven luisteren. Ik luister nu verder voor twee.
Want elke mens uniek, elke mens zijn eigen verhaal.
Bedankt voor alles wat je me geleerd hebt, maatje. Ik ga je keihard missen.
– Felix
andreasderuijter 