Literaire lyrici en tekstuele talenten, of gewoon normale mensen die een woordje willen achterlaten, kunnen dat hieronder in de commentaren.
-
Subscribe
Subscribed
Already have a WordPress.com account? Log in now.
andreasderuijter 
Lieve Andreas,
Wat een gemis
dat degene die zo dierbaar was
er niet meer is
Je denkt terug aan hoe het was
met een glimlach en een traan
Onvoorstelbaar dat het leven
gewoon lijkt door te gaan
De liefde en herinneringen
zullen blijven bestaan
als een kostbare schat
voor altijd in mijn hart
Knuffel, Lieve
Op deze dag van herinnering …
Mag ik jou nog even ?
Mag ik jou nog heel lang ?
Knuffel,
familie Jojo en Geert
Verbonden met jou en met vele naasten en vrienden, organiseerden we een bosplanting in Wetteren. We plantten er een struikrand van vlier, zwarte bes en Europese vogelkers. Het is de struikrand van het Kasterbos in wording, waar 6000 bomen komen op 3,5 ha.
Het was een zondag in februari.
We werkten onder een blauwe hemel en een heerlijke winterzon.
Het voelde zo goed.
Het voelde zo verbonden.
Voor altijd.
Namens alle planters,
Geert en Jojo
Loslaten
Ik laat je los,
keer op keer,
telkens weer
een beetje meer.
Jaar na jaar
een pas opzij,
steeds verder af,
eeuwig dichtbij.
Lieve 💖 💫
Goede Andreas,
Neen, we lieten jou niet los.
Toen.
Ja, we houden jou anders vast.
Nu.
En voor altijd
-inspirerend en liefdevol-
in het hart van velen.
Als de sterren vallen gaan
dan tracht ik ze te vangen,
zodat ik rustig dromen kan
en naar wat was verlangen.
Knuffel,
Lieve
Goede Andreas,
Mooie terugblikken verwarmen ons vandaag.
Dankbaar vooral dat je er was.
Dagen, maanden, jaren.
Maar laat ons jou ook missen.
Voor altijd.
Elke dag.
Vandaag té meer op deze bijzondere dag van herinnering.
Alle liefs.
Als het even kon Andreas
dan klom ik naar boven
om even bij te kletsen
want er is zoveel veranderd
sinds jij er niet meer bent
knuffel,
Lieve
Lieve Andreas,
Op dagen van verlorenheid
– zoals deze dag –
dalen we af naar ons hart,
waar je nu al jaren woont.
En waar je zal blijven wonen.
Voor altijd.
familie Jojo en Geert
For your Birthday in Heaven Andreas
Your Birthday’s here
But you aren’t
I’d send a gift
but know I can’t
So I’ll make a wish
upon a star
To carry my love
to where you are.
Goede Andreas en alle naasten,
We zijn vandaag heel dicht bij jou en bij jullie allen.
Nooit meer hier, voor altijd bij ons.
Knuffel
Familie Jojo en Geert
Goede Andreas,
Reeds 8 jaar, onhoorbaar gemis.
Laat ons de terugblik behouden.
Laat ons jou langer vasthouden.
Laat ons jou missen.
Voor altijd.
familie Jojo en Geert
lieve Andreas,
Ik wou dat ik kon praten met jou die er niet meer is.
Ik wou dat ik je kon zeggen dat ik je mis.
Ik wou, ik wou, ik wou… zo graag nog 1 keer samen zijn met jou.
Knuffel,
Lieve
Goede Andreas,
Gisteren
was je dichtbij.
Vandaag
ben je heel dichtbij.
Morgen
zal je dichtbij zijn.
Voor altijd,
blijf je dichtbij.
Voor altijd.
familie Geert en Jojo
lieve Andreas,
was jij het die
mij zachtjes riep
of was het
een mooie droom
terwijl ik sliep
ik luister
in het duister
het is net
of ik je stem hoor
als een zacht gefluister
jij zo ver
van mij vandaan
nog altijd voel
ik je heel dicht
naast me staan
knuffel,
Lieve
Lieve Andreas,
We blijven jouw naam noemen.
Soms een minuut.
Meestal langer.
We blijven jouw naam noemen.
Voor altijd.
Familie Jojo en Geert
lieve Andreas,
Al even niet meer hier,
wel nog steeds in mijn gedachten,
denkend aan hoe ‘t vroeger was,
aan hoe we samen lachten.
Ik trek me op aan ‘t kleine,
aan jouw pure levenslust,
aan warmte die blijft hangen
en die nooit meer raakt geblust.
dikke knuffel,
Lieve
Lieve Andreas,
https://imgur.com/a/NmrtJfl
“apprivoiser, créer des liens”,
een motto van de “renard”, die jij altijd meedroeg.
in deze tijden van de verplichte ‘social distance’ door de wreedaardige Corona
beseffen we té meer welke mooie waarden je in jou droeg en met velen deelde.
we missen jou.
we dragen je verder, verder dan je zelf kon gaan.
voor altijd.
familie Jojo en Geert
A* 30
Lieve Andreas,
//s.imgur.com/min/embed.js
“apprivoiser, créer des liens”,
een motto van de “renard”, die jij altijd meedroeg.
in deze tijden van de verplichte ‘social distance’ door de wreedaardige Corona
beseffen we té meer welke mooie waarden je in jou droeg en met velen deelde.
we missen jou.
we dragen je verder, verder dan je zelf kon gaan.
voor altijd.
familie Jojo en Geert
A* 30
lieve Andreas,
ooit
was je er altijd.
–
zolang ik leef,
leef je altijd mee.
–
zo kan ik
altijd van je houden.
–
voor altijd
bij ons
–
familie Jojo en Geert, Vital en Emma, Felix en Sofie.
naar ideeën uit “Jij bent de zon nu”
op deze bijzondere dag van herinneren.
lieve Andreas,
je bent er altijd.
je bent overal.
je was er gisteren in Brussel,
op de reeds maandenlange klimaat-spijbel-actie.
je bent vandaag in onze tuin,
in elke ontluikende bloesem.
je bent volgende week in Zingem,
als we het Andreas-bos gaan bezoeken.
we missen jou.
we koesteren jou.
we houden jou altijd vast.
we dragen jou overal verder.
Vital en Emma, Felix en Sofie, Geert en Jojo,
Lieve Andreas,
Overal waar je langskwam,
maakte je
een intense en onvergetelijke,
innerlijke verbondenheid met elkeen.
Die innerlijke verbondenheid
voelen wij vandaag,
-in het diepe gemis-
nog even sterk aan.
Ook na 5 jaar,
-waar en hoe ver je ook bent-
koesteren wij
-intens dankbaar-
deze innerlijke verbondenheid.
Voor altijd,
altijd bij ons.
Jojo en Geert
12 april
“zolang we niet vergeten, gaat niets verloren”
Peter Verhelst
voor A*ltijd bij ons,
Vital en Emma, Felix en Sofie, Geert en Jojo
Bijhorende foto verschijnt op de homepagina 🙂
lieve Andreas,
jij,
altijd bij ons.
en op een dag als vandaag,
nog intenser.
wij,
koesteren de hartverwarmende herinneringen aan jou.
op een dag als vandaag,
nog intenser.
weet je nog ?
je werd die avond omringd door acht fiere meisjesgidsen
in het lokale café in Deerlijk ?
we koesteren jouw charmante lach van toen.
weet je nog ?
die warme babbel in de moestuin over het eerste jaar Ugent ?
we koesteren jouw eerlijk verhaal van toen.
weet je nog ?
jouw natte was op het gras in onze tuin bij één van de tussenstops
in jouw immer onderweg zijn ?
we koesteren jouw altijd warm bij ons zijn.
weet je nog ?
jouw enthousiaste blik op alle lekkers in onze ijskast ?
we koesteren jouw dankbare glimlach bij elk tafelmoment.
weet je nog ?
jouw gitaarspel op de trappen in de hall ?
we koesteren de klanken van jouw stem.
in deze dagen van verlorenheid,
brengen deze mooie herinneringen
jou nog dichter bij ons.
voor altijd bij ons,
familie Jojo en Geert
Lieve Andreas,
De Bivacco Toffolon, je laatste trekkingstocht, is stillaan een pelgrimstocht geworden.
Ook ik heb in je voetsporen gelopen en weet nu dat deze berg zich niet makkelijk laat beklimmen.
Groot was mijn verbazing toen ik je afbeelding, zoals destijds op de voorkant van de cabine stond, nu langs de binnenzijde van de deur terugvond. Met dank aan je nichtje Margot.
Het was een raar gevoel, precies of je er gisteren nog maar was langsgekomen…
Deze plek heeft iets magisch, het brengt me dichter bij jou.
Telkens een vlinder mijn weg kruist of me aanraakt, heb ik het gevoel dat je me meevraagt naar je vlinderparadijs.
De dag dat ik met je meega, dan maken we ons eigen avontuur.
Dikke knuffel,
Lieve
Foto: https://imgur.com/gallery/lCtec
Vorige week eens gaan kijken hoe het gaat met het bos in Zingem.
We kunnen alleszins zeggen dat het er erg goed mee gesteld is.
Honderden boompjes schitteren in de lentezon, het wordt weldra een heerlijke plaats om te vertoeven!
lieve Andreas en alle naasten,
tussen kwetsbaarheid én kracht
zijn we door deze dag van her-inner-ing gegaan.
we oefenen- in stilte- verder in overgave.
familie Jojo en Geert
Lieve Andreas, aan een klein vuurtje in de Morvan proberen we de kilte van het blijvend gemis te verzachten.
Voor altijd bij ons.
Geert en Jojo.
I was cleaning out my laptop today and found an old e-mail u sent me, with a recipe for pasta alla sorrentina.
It was the perfect excuse to finally use the last bit of rigatoni we had on the shelf, so of course, it made it on today’s menu.
In any other world I would have immediately texted you with a detailed analysis on the outcome, and I’m sure you’d have been happy to discuss such a topic as pasta enthusiastically with me (or anyone else really).
Until I find a better way to reach you (cell phones never really were your favorite), I hope you read this.
Love,
Siss
Having pasta tonight with Tamtam and Bi and a boy you never had the chance to meet. But who also likes pasta and radiohead and is learning to recycle and live according to the strict sustainable house rules you and i (but mostly you) once made together.
Went on a short trip with Matti last week. To Sainte Agnes in the south of France – a place I wished you could have seen. Beautiful mountains with a clear blue mediterranean filling up the horizon, and plenty of scents and flowers to identify. Camps and exquisite cooking with wild herbs found by your friend Matti.
My path crossed yours enough times to know you were there with us.
I only wish it weren’t just the idea.
I wish I could tell you about my day.
My students, my plans, my worries, my fears and joys.
I wish we could cook together and evaluate our strange culinary creations together. And listen to the Tallest Man on Earth or your by now new favorite musical discovery.
I wish I could ask you to stop trying to cover those songs on the guitar by yourself.
I wish we could sing together once again. And make one of our videos. Dance (you: move your limbs uncoordinatedly) together.
I wish we could skype with Jakob Alexandra and Leonora together.
I wish I could put up the same old birthday flags from since we were kids for when you come home.
I wish you would be there with us all while we celebrate you.
12 april
lieve Andreas,
is er een dag zonder jou ?
neen, die is er niet.
de leegte zoekt,
het gemis huilt.
in stilte oefenen we in overgave.
op deze bijzondere dag
en in diepe verbondenheid met jou en jouw naasten,
koesteren we het grootste geschenk
dat je ons ooit gegeven hebt : liefde.
laten we vandaag meer dan ooit begrijpen wat liefde is
en onthouden dat dat alles is,
of toch bijna”.
voor altijd bij ons,
Jojo en Geert, Vital en Felix
Voor Andreas en al zijn naasten,
Twee jaar.
Er zijn die vele momenten, Andreas,
waarop je jou verder mogen dragen
in allerlei prachtige initiatieven voor het kwetsbare,
in het bijzonder,
voor de natuur.
Er zijn die vele momenten, Andreas,
van diep gemis,
van uitzichtloos nooit meer.
van tastend zoeken naar nieuw geluk.
Er zijn die vele momenten, Andreas,
van dromen, van schoonheid,
van mooi en positief :
woorden die helpen tegen
pijn en gemis.
We blijven jouw naam noemen, Andreas,
elke dag opnieuw.
“Alles wat je bent,
heb je bij ons gelaten.
Zo mooi is ons verdriet.”
(Rik Gerard)
Geert en Jojo
Vital en Emma, Felix en Sofie
lieve Andreas en naasten,
we wisten het allang :
tijd
heelt geen wonden.
tijd
leert je leven met verdriet
en wachten
-zeer geduldig-
tot je weer schoonheid ziet.
en ja,
met velen hebben we schoonheid gezien
in meer dan 1000 bomen in Zingem.
en het voelde zo intens goed.
en dit
in sterke verbondenheid met jou, Andreas
en al jouw naasten.
en het voelde zo intens goed.
lieve tijd,
neem ons verder mee op jouw geduldig pad.
lieve schoonheid,
blijf ons verwonderen en ontroeren
want je bent ons sterkste verweer
tegen gemis.
Heel genegen,
Vital en Emma, Felix en Sofie , Jojo en Geert
Foto:
(dank aan tante)
André,
Zonder ook maar één vliegtuig te pakken, ben je overgewaaid naar Congo. Vriend aan huis in het dorp Idiofa, sinds kort. In een project die uit de grond gestampt is met motivatie, optimisme en engagement als wapens. Trots dat je er nu ook bent.
Om daar te zijn op die manier, zoals je overal bent… Je moet wel echt een ‘grave gast’ zijn. Maar dat wisten we natuurlijk al.
[IMG]http://imagizer.imageshack.us/v2/xq90/538/7xHkf3.jpg[/IMG]
A bientôt mon cher,
En est ensemble, zoals ze het daar zo schoon zeggen.
Foto via de link!
[img]http://imagizer.imageshack.us/v2/xq90/538/7xHkf3.jpg[/img]
Op de eerste lentedag hebben we voor jou het Andreas bos aan de Koestraat in Zingem aangeplant. Een bos van 1200 bomen waaronder zwarte els, wilgen, beuk, meidoorn en sleedoorn. Het was een prachtige voormiddag, gedeeld met bijna 80 vrienden en familie. Het zijn zo van die dagen waar je echt “beleefd” wordt. De vele helpende handen maakten het werk licht.
Het bos zal er ook staan voor andere lieve jonge mensen die ons veel te vroeg verlaten hebben.
Samen met de familie op zondag genoten van prachtige koormuziek in de Jezuïtenkerk in Lier. Met de bijzondere uitvoering van Testament, voor jou.
When I die, may I turn into grass
On my mountains in spring
In autumn I will turn to seed
Les graines sont invisibles.
Elles dorment dans le secret de la terre
Jusqu’à ce qu’il prenne fantasie à l’une d’elle de se réveiller.
When I die, may I turn into water
My misty breath
Will fall onto the meadows as rain
C’est doux, la nuit, de regarder le ciel.
Toutes les étoiles sont fleuris
Si tu aimes une fleur qui se trouve dans une étoile.
When I die, may I turn into stone
On the confines of my land
May I be a landmark
Tekst: Martin Camaj / Antoine de Saint –Exupéry
Muziek: Kurt Bikkembergs
Uitgevoerd door Amarylca en Julica onder leiding van Noëlle Schepens
Caro Andreas,
We zijn nu al een weekje terug van Liechtenstein waar we het sprookjeshuwelijk van Jakob en Alexandra hebben gevierd. De zon straalde net op tijd, waarvoor dank. Het werd een onvergetelijke dag in Balzers, op de Walensee en in de Sagibeiz in Murg. Een dag van veel vreugde, geluk en liefde. Je had erbij moeten zijn. Je zou geglunderd hebben.
De avond voor de trouw hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om je vrienden van vroeger nog eens te zien in “Burg”. “Der Andi” wordt gemist.
Well, you also missed the graduation of your sister last week, after she assumed with great pride her duties as “best man” at the wedding. You would have been impressed.
We hebben in augustus ook nog een heel belangrijke cirkel gesloten en je sporen gevolgd in Padua en de dolomieten. Met je Italiaanse families Padua nog eens bezocht en vooral twee intens mooie avonden gehad met veel liefde en vriendschap. Nieuwe vrienden voor het leven. Domenico, van uw favoriete restaurant Enoteca con Cucina Cortes, gaf ons een goede tip om in Valdobbiadene prosecco in te slaan, wat we uiteraard gedaan hebben. Die drinken we nog op de gezondheid van Jakob en Alexandra. Ook nog voldoende tijd genomen voor een bezoek aan de Orto Botanico, één van je lievelingsplaatsen in Padua. Je was dichtbij, in onze harten.
We hebben onze tocht verder gezet richting Belluno en Monti Alpago en je beruchte wandelingen naar Bivacco Toffolon en de dag erop naar Bivacco Invernale aan de Rifugio Semenza overgedaan. Je silhouet wachtte ons op aan Bivacco Toffolon. La signora van de Rifugio herinnerde je nog levendig. “Il Belgio. Bello ragazzo.” Onwaarschijnlijk maar waar. Maar dat worden we ondertussen gewoon. De streek verder verkend en genoten van de bergen. We hebben een dolomietsteentje meegenomen. Vandaag zei men nog op de radio dat mensen dat meenemen van heilige plaatsen. Jij hebt ervoor gezorgd dat de Veneto en de Monti Alpago dat voor ons een beetje is.
Cari saluti,
Mapa
André,
Ik ben aan het terugkeren van kleine twee maand Peru, en het doet me peinzen.
Terwijl ik dacht en vreesde dat we deze reis door afstand en tijd meer dan ooit van elkaar gescheiden zouden zijn, heb ik eigenlijk kunnen vaststellen dat dat alles behalve waar is.
Blijkbaar ben je helemaal niet veranderd door een jaartje ouder te worden, en blijkbaar heb je op een of andere manier jezelf zover gekregen om toch op een transatlantisch te springen, want overal waar ik ga, ben je precies mee.
Als ik hier verdwaal door iets te overtuigd een klein padje in te slaan, dan ben je mee. Als de avond valt en de prachtige sterrenhemel uitkomt, dan ben je mee. Als Dylan, Tallest Man of Eddie Vedder spelen op de achtergrond, dan ben je mee. Ook als iemand plots een boekje van Le Petit Prince uithaalt, ben je plots weer mee. Als ik in gebrekkig Spaans een gesprek aankoop met een passant, dan brabbel je mee. Als een verdwaald papiertje het pad ontsiert, dan raap je met me mee. Als we savonds over Into The Wild, Mijnbouw of Ontwikkelingswerk praten, dan argumenteer je mee. Als ik Nature Calls-stickers uitdeel, dan deel je vrolijk mee. Als ik smiddags zwetend de bergflank beklim, dan ben je mee en zweet je mee. Als we dan eenmaal boven naar het uitzicht staren, dan staar je mee en geniet je mee. En als ik die dag voor de vierde keer op rij Radiohead opleg, dan luister je mee en schreeuw je mee van plezier.
Het lukt wel nog niet om alles te doen zoals we het vroeger deden. Ik heb nog altijd niet ontdekt hoe het lukt om ons samen neer te zetten, twee pintjes te pakken, en te discussiëren over alle plannen voor de nabije en verre toekomst. Of ook hoe ik jouw onuitputtelijke optimisme kan raadplegen bij momenten dat het er donker uit ziet.
Misschien kan dat ook niet, misschien is het daarvoor wel echt te laat, is die bladzijde echt wel om?
Maar misschien ook niet. Misschien komt ook dit nog wel met de tijd. Misschien vinden we ook nog een manier hoe we dit in de huidige setting gedaan krijgen.
Geen idee wat het antwoord hierop is. Geen idee welke kant het gaat opgaan. Maar dat zien we wel. We hebben de wil, het optimisme en we zijn niet gehaast. Net zoals jij:-)
Maar alleszins, ik ben o zo blij dat je er nog bent. Ben zo blij dat je nog steeds zo actief staat als voorheen, en dat je nog steeds zin hebt om met me mee te reizen.
Thanks for coming with me buddy. I had a great time with you. Have a good trip home and see you next time! And I know were to find you; up there, In Rainbows.
Felix
Andreas dréke,
Een jaar geleden hebben we afscheid genomen. Ik herinner mij nog perfect waar ik was toen ik het nieuws hoorde. En hoe hard ik geschrokken was, ik mis je nog elke dag.
Andrea (s)
Wij gingen terug naar de Toscaanse heuvel waar we het nieuws hoorden. Ik schreef er een tekstje voor jou en voor iedereen die van je blijft houden.
Andrea se n’è andato
ma è sempre con noi
sussurra nel vento
canta con le cicale
è presente nel cinguettio degli uccelli
e nelle tracce degli animali
La grande quercia è forte
resiste
anche il ricordo
tenero
Sophie
Castiglioncello Bandini
16 luglio 2014
Andreas,
De laatste maand leef ik een rare film. Het lijkt of er over de videotape heen wordt opgenomen.
Sinds ik terug thuis ben, ging het van Couleur Cafe-naar afstudeerfeestje-naar vandaag-naar morgen- naar Gent- …
De tijd spoelt de tape verder, en ik zou zo graag eens terugspoelen! En met mij, vele anderen. Een machteloos gevoel.
Maar dan lees ik hier de woorden van mensen die je zo graag zien, en dat doet deugd. Zij kennen je beter en via hun woorden komt je positieve energie tot bij ons. Zo wordt de traan van richting gewijzigd door de herinnerings-glimlach.
I have already been living a year as if you just died yesterday
Yesterday – The day we made a beautiful morning walk (early birds as we were), to one of your favourite spots in Breton, watching the most breath-taking sunrise I’ve ever seen. How I wish we could go back right to that moment and hear you telling those adventurous stories again while enjoying your never-ending enthusiasm.
Yesterday – The day when the first rays of sunlight kissed our skin, while no one needed summer that day.
Yesterday – The day when they called us that we would never be able to hug you again (how we miss to hug you right now). The day I had to change my cell phone ringtone, because I couldn’t bear the sound.
Yesterday – When we did not know that you would never be so close to us again and we would have to miss that radiant smile and energy that made you the wonderful person you were. That you still are…A.
For a year I have been living as if it was yesterday. How can you no longer be with us for a year. And how are we going to live all those other years in tomorrow.
We can be angry, shed tears because you’re gone, close our eyes and mind and turn our back.
Or we can do what you would want: smile because you lived, open our eyes and see all the beautiful things you have left, love other people as much as we loved you, be happy for tomorrow because of yesterday, go on…and live.
We miss you A.
S.
– Je hebt ons zoveel gegeven
en we hebben zoveel van je geleerd,
je leerde ons alleen niet,
wat het is om jou te moeten missen –
zomer 16 juli 2014
een jaar later
lieve Andreas,
het mocht niet gebeuren.
en toch, het is zo.
laat ons vanavond
– bij het vallen van de nacht –
in Vlaanderen, in Bretagne,
in het verre Peru en overal
een vuur maken.
een vuur van
diep en woordeloos verdriet.
een vuur van
‘dit mocht niet gebeuren’.
en als het dan toch zo is,
laat al deze vuren
– in warme verbondenheid met mekaar-
de kilte in ons eventjes verdrijven.
laat al deze vuren bovenal branden
als warme her-innering
aan de vurigheid
waarmee je leefde.
als warme her-innering
aan de intensiteit
waarmee je liefhad.
als warme her-innering
aan je grenzeloos optimisme.
toeme toch, Andreas,
we missen jou,
maar voor A-ltijd bij ons.
familie Jojo en Geert
Andreas, wist je dat uw ideeën nu ook in Nederland zijn opgepikt? Kijk maar eens op http://www.troeptrimmen.nl.
Toen ik dit zag moest ik onmiddellijk aan u denken.
Van harte,
Bruno
Andreas
hoewel ik je nooit goed gekend heb, denk ik vandaag aan jou.
Ik had ook een foto getrokken met veel te veel afval op een strand in Peru,
met mijn wegwerpcamera die jammer genoeg gestolen is…
Maar wie weet hangt die foto nu ergens afgeprint in een Peruaans huisje
Heel veel liefs,
Pauline, dochter van Pauline en Jan
Lieve Andreas, wij denken nog heel veel aan jou!
Veel liefs
Veerle en Jan
12 april, het is je verjaardag André.
Ik heb je vannacht een berichtje gestuurd om je een gelukkige verjaardag te wensen, maar je hebt nog niet geantwoord. Ik heb je ook proberen bellen, maar de telefoonverbinding met waar je nu bent is precies niet zo goed. Ik wil je wel een mailtje sturen, maar ik denk niet dat je daar wifi of 3G hebt. Kan je me anders een adres geven zodat ik je ouderwets een verjaardagskaart kan sturen? Of kan dat ook niet? Als ik nu eens heel hard en luid zou roepen, zou je me dan misschien kunnen horen?
Ik hoop dat je toch op één manier te weten komt dat ik je een gelukkige verjaardag wil wensen! Maak er een leuk feestje van!
Tot later André.
Flobbes
Lieve Andreas,
neen, je had geen reden nodig
om mensen te omarmen.
je deed het zo vaak.
zomaar, gewoon,
dicht bij mekaar zijn,
mekaars nabijheid voelen.
hou ons,
je lieve ouders, broer en zussen,
Felix, je vele vrienden
en al jouw naasten,
vandaag
– op deze bijzondere dag van 12 april –
ook nog eens stevig vast.
embrace us,
embrasse-nous,
noi abbracciare,
voor altijd
voorbij al de sterren.
we missen jou, heel erg.
gisteren, vandaag, morgen
en elke dag opnieuw.
voor altijd bij ons.
knuffel,
familie Jojo en Geert