Love
Andreas
5 jaar geleden,
ongeloof en groot verdriet,
wee, wenen
afscheid nemen en loslaten
het is zo
nooit echt afscheid nemen, nooit loslaten,
blijven koesteren
en fier zijn
elke dag een beetje Andreas
vasthouden
we wenen niet, je blijft leven
Don’t cry for me, no, don’t cry for me, no
Because if you cry, I will be in pain,
Instead, if you sing to me,
I will live forever, I’ll never die.
No me llores, no, no me llores, no
Porque si lloras yo peno
En cambio si tú me cantas
Yo siempre vivo, y nunca muero
Een lied waar je van hield, La Martiniana, Mexicaans volkslied gezongen door Ginevra Di Marco uit “Stazioni Lunari prende terra a Puerto Libre”
12 april
Vandaag zou je 28 jaar zijn. Zo ver weg en toch dichtbij. Dat laat ons wel nooit los.
Hier twee foto’s om jouw enthousiasme en optimisme nog eens te vieren. Toer de Sol in 2013, retrokoers. Je kwam te laat aan de start, zoals vaak verstrooid maar wel vol enthousiasme.
Eeuwige optimist. “Le pessimisme ne sauvera pas le monde”. Het bord staat nog steeds mooi in het jonge bos in Idiofa!
Liefs
4 jaar
Al vier jaar, nog maar vier jaar.
De verweerde wijnrank op het terras, je verwilderde moestuin, “The Gardener”. En zoveel meer her-inneringen.
De kerselaar aan Stujardin, het bos in Zingem, het Schoonselhof. Bivacco Toffolon, zowaar met een nieuwe Andreas handtekening.
De Groene Ruijter, jaargang vier. Mooie momenten met familie en met je vrienden. AndreasZagDatHetGoedWas.
Ver weg en toch nabij. Altijd Overal.
Birth-Day
Tu n’es plus
là où tu étais
mais tu es partout
là où je suis
(Victor Hugo)
Saudade
We denken elke dag aan jou. De herinneringen zijn soms vager, soms heel intens.
Aan Bivacco Toffolon ben je er nog steeds en organiseerde je het mooie treffen met de scouts uit Waterloo. Emma is er ook geweest en de getuigenis op “Vie Ferrate” is mooi.
Italianen uit de Dolomieten die volksmuziek brengen voor mama en Rosa, samen op weg naar Santiago de Compostella.
Fietsen in Toscanië. “Andrea dai!” in grote oranje letters geschilderd op de weg. Zomaar.
Je geeft ons suite Emma in Cinque Terre. Voor mama’s verjaardag speel je Pink Panter op Radio Klara. En af en toe laat Le Petit Prince heel toevallig wel eens van zich horen.
Onze kleine prinses, Leonora, ondertussen een goede 6 maand. We hebben haar jouw kamer gegeven.
“De Groene Locomotief” heeft dit jaar je award gewonnen. De kerselaar aan Stujardin stond mooi in bloei. De bomen in Zingem groeien. Je peperoncini piccanti doen het uitstekend!
“Le cose che restano”. Bella Ciao. Fabrizio de André. Een beetje houvast, ontroering. Blijven zoeken.
Saudade. Gemis en intens verlangen. Je stem, je lach, een knuffel. “Immaginare il tuo sorriso”.
Onze reis gaat verder, met en zonder jou. Andreas dai!
de Groene Ruijter
“The next big thing is a lot of small things”
Op 21 april werd “de Groene Ruijter” Award toegekend aan “de Groene Locomotief”. De Groene Locomotief is een project dat wil motiveren om duurzaam te reizen. De doelgroep van het project zijn doctoraatsstudenten en proffen, die vaak het vliegtuig nemen naar congressen, maar in extensie iedereen. Voor niet te verre afstanden is de trein zeker een ecologisch en comfortabel alternatief!
Er waren 10 mooie projecten ingediend, die in feite allen een prijs verdienen! Een prachtige groep jonge mensen die met overtuiging duurzaamheid promoten.
http://www.ugent.be/nl/univgent/waarvoor-staat-ugent/duurzaamheidsbeleid/de-groene-ruijter.htm
12 april
We hadden je vandaag graag een mooi geschenk gegeven, maar jij hebt dit moois aan ons gegeven. De eerste kiemblaadjes van je ‘peperoncini piccanti’ uit Italië. We gaan ze met veel liefde koesteren.
“Les graines sont invisibles. Elles dorment dans le secret de la terre jusqu’à ce qu’il prenne fantasie à l’une d’elles de se réveiller.”
(Antoine de Saint-Exupéry – Le Petit Prince)
16 juli
Twee jaar.
Twee jaar zonder je te zien, te horen of te voelen.
Twee jaar zonder je lach, je humor, je plezier met broer en zus, je wijs-heid, je Andreas zijn.
Het is een lange reis.
En toch ben je er.
Op Bivacco Toffolon. We hebben er je iconische foto opgehangen.“Grand and king-like in the fading light.”
Alessia van Rifugio Semenza, “Il belgio, bello ragazzo.”
De vrienden in Padua. We gaan terug.
De prachtige trouw van Jakob en Alexandra in Balzers. Dat je dit moest missen!
De plechtige proclamatie van Emma.
“Testament” van Kurt Bikkembergs, gezongen voor jou. Met teksten van “Le Petit Prince” en met saxofoon. Ook opgevoerd in de Jezuïtenkerk in Lier, waar je altijd zeer nabij bent.
“Wat nog komen zou” van Bart Peeters in de Capitole in Gent. “Voor Andreas.” Heel intens.
De bosaanplanting in Zingem. Een Andreas-bos, aangeplant met zoveel vrienden.
Een veel groter bos in Idiofa, Congo. En mémoire de Andreas de Ruijter. “Le pessimisme ne sauvera pas le monde.”
Het “Pessimisme zal de wereld niet redden” feest in zaal Cocteau. Je had erbij moeten zijn natuurlijk, met je vele vrienden.
“De Groene Ruijter” prijs die dit jaar ging naar “Restfest”. Had je zeker goed gevonden.
De kerselaar in Stujardin heeft mooi gebloeid en zijn eerste kersen geschonken.
De rust in het Schoonselhof.
Je mooie profielfoto, die stil blijft staan. Beklijft.
Het is zo. We missen je.
Mapa
andreasderuijter 
“zolang we niet vergeten, gaat niets verloren”
Peter Verhelst
voor A*ltijd bij ons,
Vital en Emma, Felix en Sofie, Geert en Jojo